Dr Ljubiša Rajković Koželjac, književnik, folklorista, dijalektolog, istoriograf, prosvetni radnik i lektor srpskog jezika iz Zaječara, preminuo je 4. marta 2020. godine, tako da se tog dana, ove, 2025. godine navršilo tačno pet godina od njegove smrti.
Tim povodom tog dana su, u organizaciji Ogranka Vukove zadužbine u Zaječaru, njegovi prijatelji, saradnici i poštovaoci njegovog dela posetili njegov grob na Starom zaječarskom groblju. Zapalili su sveće, a u ima Ogranka cveće je položio dr Dejan Krstić, predsednik ove organizacije i inicijator posete.
Potom je Dejan Krstić održao kraću besedu o životu i radu dr LJubiše Rajkovića Koželjca i evocirao uspomene na saradnju sa njim.
Ljubiša Rajković Koželjac rođen je 4. februara 1940. godine u Koželju kod Minićeva. Osnovnu školu izučio je u rodnom selu, a nižu i višu gimnaziju u Zaječaru. Filološki fakultet (grupa za srpskohrvatski jezik i jugoslovensku književnost) završio je 1963. godine u Beogradu, gde je 1973. godine i magistrirao („Jezik i stil u Deobama Dobrice Ćosića“). Doktorsku disertaciju iz narodne književnosti („Lirske narodne pesme jugoistočne Srbije“) odbranio je 1994. godine na Filološkom fakultetu u Prištini.
Koželjac je autor brojnih pesama, priča, članaka, prikaza, eseja, studija, hronika, biografija, monografija itd, a poznat je i kao sakupljač usmenog narodnog blaga. Pored književnog rada bavio se i naučnim radom, osobito na polju lingvistike, filologije, istorije, etnologije i antropologije. Sarađivao je u skoro svim našim važnijim listovima i časopisima.
Svoj poslednji intervju Koželjac je dao aprila, 2020. godine upravo listu Timok, gde je objavio i svoju prvu pesmu davne 1954. godine. Nakon višedecenijskog spisateljskog rada, mogao je da se pohvali impozantnim književnim opusom. Autor je oko 60 knjiga, a poslednja „Posvete Koželjcu“, koja na simboličan način oslikava sve ono što je Koželjac do sada uradio, svetlost dana je ugledala krajem januara.
U ovoj knjizi predstavljeno je oko 1.600 posveta koje je Koželjac, od raznih autora, prikupljao od trećeg razreda osnovne škole. Kroz knjigu je na simboličan način predstavljen Koželjčev višedecenijski spisateljski rad.
Kao prosvetni radnik službovao je u nekoliko škola na području Timočke krajine, ali i u Osnovnoj školi „Milić Keljanović“ u Konjusima kod Andrijevice (Crna Gora) i u Školskom centru „30. septembar“ u Rožajama (Crna Gora). Bio je prosvetni savetnik u Međuopštinskom prosvetno-pedgoškom zavodu u Zaječaru i lektor u Francuskoj (Bordo i Lil). Kao samostalni istraživač, a zatim i kao naučni saradnik, radio je u prištinskom Institutu za izučavanje kulturne baštine Srba na Kosovu i u Metohiji (sve do 1999. godine). Ono što se u Koželjčevoj bogatoj biografiji, između ostalog, može pronaći je i to da je 2006. godine dobio Vukovu nagradu, koju dodeljuje Kulturno-prosvetna zajednica Republike Srbije u Beogradu, da je učesnik mnogih naučnih skupova, simpozijuma, kongresa i seminara, te da je recenzirao mnoge rukopise i uradio veliki broj lektura i korektura.
dr Dejan Krstić/Radio Magnum