Srpska pravoslavna crkva i vernici 20. januara slave Svetog Jovana Krstitelja, praznik posvećen svetitelju i proroku koji je krstio Isusa Hrista na Jordanu. Posle Nikoljdana i Đurđevdana ovo je svetitelj koji se kod Srba najviše poštuje i slavi.
Sveti Jovan Krstitelj proslavlja se nekoliko puta u toku godine, ali najčešće kao Krsno ime ovog dana u januaru. Crkva mu je odredila ovaj datum po Bogojavljenju jer je kao krstitelj Hrista prethodnog dana, na Bogojavljenje, odigrao značajnu ulogu u istoriji hrišćanstva. Ovog dana Jevanđelista Luka poželeo je da prenese telo svetog Jovana iz Sevastije, gde ga je posekao Irod, u Antiohiji, rodno mestoo Jovanovo, ali je uspeo da izmoli samo Jovanovu ruku.
U našem narodu sveti Jovan je izuzetno cenjen pa se često može čuti: „Nad Jovanom višega i pribranijeg nema“. Veruje se da sveti Jovan stoji na „strugi Jovanovoj“, odnosno, vratima na onom svetu i propušta duše umrlih, pa tako zamenjuje nekadašnjeg boga mrtvih koji je u prehrišćanskoj religiji i te kako bio cenjen. Pri sklapanju kumstva i pobratimstva obavezno se pominje sveti Jovan koji je zaštitnik ovog izuzetno cenjenog običaja. Mnogi koji proslavljaju Svetog Jovana veruju da potiču od njega.
Jovan Krstitelj se smatra zaštitnikom pevača, muzičara, krojača, kožara, krznara, vunara, remenara, gostioničara, nožara, brusača, zatvorenika, osuđenih na smrt, uzgajivača ptica, obolelih od epilepsije, krštenika, Malte, Jordana i velikog broja gradova širom sveta.
Bio je takve moralne čistote da se pre mogao nazvati anđelom, kako ga Sveto Pismo i naziva, nego smrtnikom.
U ponoć, kada nastaje dan Svetog Jovana, odabere se jedno jaje i spusti u posudu s vodom: ako potone, to znači da je sudnji dan blizu.
